لبَّیک یا حسین، یعنی در معرکه، تا پای جان بمان، بگذر از سر

لبَّیک یا حسین، یعنی نعش پسر، یعنی در این وداع، صبر مادر

یعنی باور کنی کربلا را

یعنی تاب آوری طعنه‌ها را

یعنی بیعت کنی با شهادت

یعنی صبر جمیل بر مصیبت

بشنو ای دل، هل من معین، می‌آید از، کرب و بلا

(لک لبَّیک یابن الزهرا، عاشورایی ست لبَّیک ما)

(لبَّیک یا حسین یا ثارالله)

هم‌عهدی با شهید، عهد ما با خداست، «مِنْهُمْ مَنْ‏ يَنْتَظِر [۱]»، تقدیر ماست

می‌خوانیم: «ربَّنا ثَبِّتْ‏ أَقْدامَنا [۲]»، تقدیر دشمنان، شمشیر ماست

لبَّیک یا حسین حسرت ما

لبَّیک یا حسین حجت ماست

از پیکار مدام، ترس مان نیست

تا « إِحْدَى‏ الْحُسْنَيَيْن [۳]»، قسمت ماست

با نغمه‌ی «وَ الْعادِيات [۴]» جان می‌گیریم در میدان‌ها

(لک لبَّیک یابن الزهرا، عاشورایی ست لبَّیک ما)

(لبَّیک یا حسین یا ثارالله)

دلتنگم یا حسین، دلتنگ کربلا، می‌گردم در پی‌ات، در هر رؤیا

محتاجم چون زهیر، محتاج یک نگاه، کی پاکم می‌کنی؟ یا ثارالله

می‌بوسم عاقبت دستانت را

می‌گیری عاقبت دستانم را

تا کی بی تو چنین زنده ماندن

کشته ما را غم روضه خواندن

قرار ما هیئتی‌ها این اربعین کرب و بلا

(لک لبَّیک یابن‌الزهرا، عاشورایی ست لبَّیک ما)

(لبَّیک یا حسین یا ثارالله)

با اذن رهبرم، از جانم بگذرم، در راه این حرم، در راه یار

یا حیدر گویم و شمشیری جویم و اندازم لرزه بر جان کفار

هم پیمان گشته‌اند کفر و تکفیر

شیطان است و زر و زور و تزویر

اما از وعد حق دل آگاه است

پیروز این نبرد حزب‌الله است

نماز صبح در کربلا، نماز ظهر در سامرا

نماز عصر إن‌شاء‌الله، بقیع و مسجدالاقصی

(لبَّیک یا علی یا مرتضی)

شاعر: میلاد عرفان پور (بند۱تا۳)

محمد مهدی سیار (بند آخر)

منابع استفاده شده در متن:

[۱] . مِنَ الْمُؤْمِنينَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى‏ نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ‏ يَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْديلا  (احزاب، ۲۳)

ترجمه: در ميان مؤمنان مردانى هستند كه بر سر عهدى كه با خدا بستند صادقانه ايستاده‏‌اند؛ بعضى پيمان خود را به آخر بردند (و در راه او شربت شهادت نوشيدند)، و بعضى ديگر در انتظارند؛ و هرگز تغيير و تبديلى در عهد و پيمان خود ندادند

[۲] . رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَيْنا صَبْراً وَ ثَبِّتْ‏ أَقْدامَنا وَ انْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْكافِرين‏   (بقره، ۲۵۰)

ترجمه: «پروردگارا! پيمانه شكيبايى و استقامت را بر ما بريز! و قدم‌هاى ما را ثابت بدار! و ما را بر جمعيّت كافران، پيروز بگردان!

 [۳] . قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنا إِلاَّ إِحْدَى‏ الْحُسْنَيَيْنِ‏ وَ نَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِكُمْ أَنْ يُصيبَكُمُ اللَّهُ بِعَذابٍ مِنْ عِنْدِهِ أَوْ بِأَيْدينا فَتَرَبَّصُوا إِنَّا مَعَكُمْ مُتَرَبِّصُون‏  (توبه، ۵۲)

ترجمه: بگو: «آيا درباره ما، جز يكى از دو نيكى را انتظار داريد؟! (: يا پيروزى يا شهادت) ولى ما انتظار داريم كه خداوند، عذابى از سوى خودش (در آن جهان) به شما برساند، يا (در اين جهان) به دست ما (مجازات شويد) اكنون كه چنين است، شما انتظار بكشيد، ما هم با شما انتظار مى‏‌كشيم!»

[۴] . وَ الْعادِياتِ‏ ضَبْحا  (عادیات، ۱)

ترجمه: سوگند به اسبان دونده (مجاهدان) در حالى كه نفس‏زنان به پيش مى‏‌رفتند.