نیایش شبانه شماره سه و چهار
شماره سه
خــــــدای عـــــزیز و مــــهربان!
مهربانیت همانند امواج دریا پی در پی
ساحل وجودم را در بر میگیرد
و به دستِ قدرت تو ،
تمام تیرهای بلا شکسته میشود…
تو هر زمان با من و در کنار من بودهایی
من در “گهوارهی” محبتت چه آسوده آرام گرفتهام…
پس ای “خـــــداے “مهربانم…
به ذکر نام زیبایت و نیایش لحظههایت ،
وجود زمینیَم را ملکوتی گردان…
تا آنچه تو میخواهی باشم
و از آنچه من هستم “رها” شوم ،
که تو… بی نیاز و من “غرق” نیازم
شماره چهار
خدایا !
به من بیاموز دعا کنم، عمل کنم و شجاع باشم.
به من بیاموز تا دشواریهای راه را بپیمایم
و سرانجام در نور بیکران تو محو شوم.
آنجا که (من) ناپدید میگردد،
و فقط (تو) بر جای میمانی
در خاموشی به سوی تو میآیم.
سکوت، ستایش من است. سکوت نیایش من است.
سکوت، آیههای ستایشی است که برای تو میخوانم.
تو صدای سکوت مرا میشنوی و پاسخ تو سکوت است.
سکوتی پر معنا و روشن.
گر تو بر همه چیز آگاهی،
پس باشد که من نیز به اقیانوس آگاهی روحات بپیوندم.
پایان مطلب نیایش شبانه شماره سه و چهار
لطفا نظرات خود را مطرح کنید